Rowerowy wyścig na Torze Poznań czyli GazFullPista CRIT

Hm, no zrobiłam to, pojechałam. Nie na drugi koniec Polski, nie z widokiem na jeziora, góry czy morze. W otoczeniu opon samochodowych i spalonej od słońca trawy pojechałam wyścig kolarski na dystansie 14 km na torze kartingowym w Poznaniu. Nie było by w tym nic dziwnego gdyby nie to, że nigdy w wyścigu kolarskim nie startowałam, nigdy nie startowałam też na torze. Jak to pięknie podsumowała Julka*: „na ciężkim rowerze, na grubych oponach, bez jechania kiedykolwiek w wyścigu i w ogóle (…) kurde, przecież Ty nawet nie masz wpinanych butów…😅” . No tak, ubrałam się w koszulkę w paprotki, podciągnęłam bawełniane skarpetki, założyłam adidaski i pojechałam z poczuciem próby czegoś zupełnie nowego, ze świadomością siły nóg i braku predyspozycji sprinterskich.

Mimo odsłonecznego bólu głowy i raka przepony wywołanego zamaszystym tempem jazdy (podobno było nienajlepsze, w sensie wolne), udało mi się nawet do samego końca utrzymać grupę. Udało się też zająć 3 miejsce, nie umrzeć i tym samym ustanowić osobisty rekord średniej prędkości żywego człowieka 34 km/h. Myślę, że szybciej już tylko karawanem pogrzebowym kiedyś pojadę.

Organizatorem kryterium było GazFullPista i Poznański Fundusz Kurierski z Poznania, którzy zrobili świetną imprezę! Wysoka frekwencja i poziom na torze robiły wrażenie. No i ten wyścig składaków.

Gratuluję 2 miejsca i dziękuję Julce za motywację/wspólne robienie rzeczy oraz Asi i Sandrze za wielki doping, obecność przez cały czas trwania imprezy i super zdjęcia! No i wszystkim, którzy telefonicznie, telepatycznie byli ze mną 💥

*Cytat pochodzi z przemowy motywacyjnej Julki po wyścigu. Nie należy doszukiwać się złośliwości 😊

PS. Cytat dnia: „Jaram się startem, ale poszłabym spać”. Nie śmieszyło by aż tak bardzo, gdyby godzinę po wypowiedzeniu tych słów przez Julkę, podobna konstatacja nie wypłynęła z ust pozostałych zawodniczek na chwilę przed startem.