Reza Gravel, Kaszuby i powrót do Gdańska

Co to był za weekend! Zdecydowanie stęskniłam się za atmosferą imprez gravelowych i pofalowaną, kaszubską krainą jezior. Informacja, że sprint Rezy Gravel będzie ulokowany w sąsiedztwie Stężycy, zadziałał na mnie jak magnesik. Zrobiłam więc wyjątek w swoim tegorocznym chilloutowym postanowieniu i wystartowałam na dystansie 118 km.

I bum! Zajęłam 2 miejsce wśród kobiet i 18 w pełnej stawce. Choć na nic specjalnie się nie nastawiałam, podczas jazdy włączył mi się tryb "turbo" na miarę moich aktualnych możliwości. Koło wyścigowej fortuny miało tego dnia do zaproponowania wiele opcji: szutry, piach, tarkę, piachy z tarką, podjazdy i zjazdy z tarką, podjazdy i zjazdy z piachem, incydentalnie asfalt. Wszystko przy mocno odczuwalnym upale i wietrze. Zero postojów, na trasie brak otwartych sklepów. NIEDZIELKA. Dojechałam do mety w czasie 5h11m, który okazał się krótszy niż pierwotnie sobie założyłam. Twarz, nogi i mój gravelowy rumak - wszystko pokryte było kaszubskim pudrem.

W miasteczku zawodów dobra atmosfera. W zasadzie mogę dodać "jak zawsze", bo regularnie obserwuję i drugi raz biorę udział w imprezie organizowanej przez Piotrka z Rezerwatu Przygody. Dobre vajby, ciekawi ludzie, fajne historie, integracja. No i śmieszna rzecz - przyjechałam na Kaszuby, żeby poznać pewną Paulinę, która jest geografką z mojego podpoznańskiego fyrtla. Tak miało być!

Dzisiejszy dzień to łapanie pociągu do Poznania. Najwcześniejszym składem z ostatnim wolnym miejscem rowerowym było IC po godzinie 16. Nie mogłam więc sobie odmówić dojazdu do Gdańska na rowerze, to był ostatni moment przed nadciągającym z południa deszczem. W pakiecie inhalacje kaszubskim powietrzem i konsumpcja romantycznego krajobrazu.